- kończyny
- kończyn|y
мн. (ед. \kończynyа ♀) анат. конечности;
\kończyny dolne (górne) нижние (верхние) конечности
* * *мн (ед kończyna ж) анат.коне́чностиkończyny dolne (górne) — ни́жние (ве́рхние) коне́чности
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
kończyny
Смотреть что такое "kończyny" в других словарях:
addukcja — ż I, DCMs. addukcjacji; lm D. addukcjacji (addukcjacyj) anat. «ruch kończyny polegający na zbliżeniu jej do płaszczyzny środkowej ciała lub zbliżeniu członu kończyny do jej osi; przywodzenie» ‹ze śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
koślawość — ż V, DCMs. koślawośćści, blm 1. rzecz. od koślawy Koślawość liter, sprzętów. 2. med. «odchylenie osi kończyny dolnej na zewnątrz od osi symetrii ciała; zwykle następstwo krzywicy lub wadliwego złożenia złamanej kończyny» Koślawość stawu… … Słownik języka polskiego
czteropalczasty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} o zwierzętach: mający kończyny z czterema palcami; o kończynach zwierząt: mający cztery palce : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ssak czteropalczasty. Czteropalczaste kończyny. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kończyna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kończynanie {{/stl 8}}{{stl 7}} u człowieka: noga albo ręka; u kręgowców: narząd ruchu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kończyny górne, dolne. Uraz kończyn. Unieruchomienie złamanej kończyny. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
abdukcja — ż I, DCMs. abdukcjacji; lm D. abdukcjacji (abdukcjacyj) anat. «ruch kończyny polegający na odchyleniu jej od osi ciała» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
adduktor — m IV, D. a, Ms. adduktororze; lm M. y anat. «mięsień przywodzący kończynę do płaszczyzny środkowej ciała lub człon kończyny do jej osi» ‹n. łac.› … Słownik języka polskiego
amputacja — ż I, DCMs. amputacjacji; lm D. amputacjacji (amputacjacyj) med. «operacyjne usunięcie kończyny, jej części lub narządu» Amputacja palca, ręki, piersi. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
autotransfuzja — ż I, DCMs. autotransfuzjazji; lm D. autotransfuzjazji (autotransfuzjazyj) 1. med. «zasilenie krążącą krwią narządów ważnych dla życia (np. serca, mózgu) polegające na ograniczeniu przepływu krwi w innych narządach (np. przez odpowiednie ułożenie… … Słownik języka polskiego
bandaż — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «pas płótna, gazy lub innego materiału służący do umocowania opatrunku, unieruchomienia kończyny lub powstrzymania krwawienia» Bandaż elastyczny. Założyć bandaż na zranioną nogę. Obwiązać rękę bandażem. 2. techn.… … Słownik języka polskiego
barkowy — I przym. od I bark ∆ Pas barkowy, obręcz barkowa «zespół kości tułowia kręgowców, służący do umocowania kończyny górnej (u zwierząt przedniej)» ∆ Staw barkowy «ruchome połączenie między główką kości ramiennej a zagłębieniem panewkowym łopatki;… … Słownik języka polskiego
biodro — n III, Ms. biodrodrze; lm D. biodroder «okolica ciała kręgowców (u człowieka poniżej talii), obejmująca nasadę kończyny miednicznej» Wąskie, smukłe biodra. Ktoś wąski, szeroki w biodrach … Słownik języka polskiego
